Prawda i tylko prawda

Mottem 7. edycji Olimpiady Teatralnej są słowa „Świat miejscem prawdy” – parafraza tytułu wystąpienia Jerzego Grotowskiego Świat powinien być miejscem prawdy, wygłoszonego podczas sympozjum w Moskwie w 1976 roku. Grotowski zbudował w nim obraz świata, w zetknięciu z którym człowiek poprzez aktywność – podejmowanie działań, poddawanie się próbom i przeprowadzanie doświadczeń, poznawać powinien prawdę zarówno o sobie, jak i o świecie. Taka postawa nie jest jednak, według Grotowskiego, czymś danym, lecz raczej zadaniem stojącym przed każdym z nas. Wierzymy, że sztuka, a w szczególności sztuka teatru, stanowi niezwykłe narzędzie służące samopoznaniu jednostek i społeczności. W czasach gwałtownych przemian i konfrontacji radykalnych światopoglądów ma ona moc ukazywania prawdy zarówno w cielesności, jak i w duchowości, w estetyce i w etyce, w prywatności i w polityczności. Prawdy, której medium jest sztuka, nie można zlekceważyć tak długo, jak długo opiera się ona na szczerości i osobistym zaangażowaniu twórców w ich pracę i poszukiwania.

Sprowokowani inną, wcześniejszą o dziesięć lat wypowiedzią Grotowskiego z seminarium w Skarze: „Widz [...] lubi łatwe prawdy. Ale nasza rola nie polega przecież na tym, by sprawiać przyjemność i dogadzać widzom. Jesteśmy tu po to, by mówić prawdę”¹, zaprosiliśmy twórców prezentujących spektakle w nurcie głównym Olimpiady Teatralnej do bezkompromisowej rozmowy na temat prawdy w sztuce, w procesie tworzenia i w relacji z odbiorcą. Ich wystąpienia w formie indywidualnej prezentacji artystycznego credo lub pogłębionej rozmowy z udziałem zaproszonych badaczy, współtwórców lub zaprzyjaźnionych artystów poświęcone będą różnorodnym, zaproponowanym przez nich tematom, stanowiącym siłę napędową ich twórczości.