Dworzec Świebodzki

Dworzec Świebodzki to historycznie drugi wrocławski dworzec. Oddany do użytku w 1843 roku jako stacja początkowa nowo otwartej linii kolejowej łączącej stolicę Dolnego Śląska z uprzemysłowionym regionem Sudetów pierwotnie składał się ze skromnych parterowych budynków usytuowanych po obu stronach peronu. W późniejszym okresie dodano m.in. segment z holem i poczekalniami przy peronie odjazdów, pocztę i salę z telegrafem. Wejście przebudowano na wzór łuku triumfalnego, nadając mu formę rotundy. Po drugiej wojnie światowej niezniszczony budynek pełnił nadal swoją funkcję, ale wraz ze stopniowym ograniczeniem ruchu malał jego udział w obsłudze pasażerskiej i towarowej miasta, aż do zamknięcia dworca w 1990 roku. W latach dziewięćdziesiątych w skrzydle budynku urządzono scenę Teatru Polskiego, która działa do dziś. Obecnie w budynkach dworca mieszczą się m.in.: największa makieta kolejowa w Polsce oraz Stacja Dizajn i restauracja, w których organizowane są wernisaże, spotkania ze sztuką, promocje polskich projektantów oraz absolwentów wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Na terenie dworca odbywają się regularnie targowiska uliczne. Mimo częściowo zniszczonych dekoracji wnętrz i innych prac adaptacyjnych obiekt pozostaje nadal jednym z najważniejszych dzieł architektonicznych dziewiętnastowiecznego Wrocławia.

Opracowano na podstawie: Atlas architektury Wrocławia, red. Jan Harasimowicz, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.