Matka Courage krzyczy

W 1821 roku do Afryki Zachodniej przybył pierwszy transport byłych niewolników z plantacji bawełny. Agent Towarzystwa Charytatywnego odkupił od miejscowego wodza pas ziemi za cenę sześciu muszkietów i skrzyni paciorków. Tak powstała Liberia. Mimo zwrotnikowej pogody Amerykanoliberyjczycy przechadzali się po swoich włościach w cylindrach i frakach, żeby za wszelką cenę zaznaczyć różnicę między klasami. Kolejne lata to niekończące się konflikty, które wypaliły „państwo wolności” do gołej ziemi. Liberyjska wojna domowa, jak pisał Zbigniew Herbert, „wychowała nową odmianę dzieci”. One bawią się w zabijanie. Nie żywią się chlebem, tylko ciałami wrogów.

Matkę Courage spotykamy samotnie wpatrującą się w ocean na plaży w West Point. To największe liberyjskie slumsy, a plaża stała się przez lata wychodkiem biedoty pozbawionej kanalizacji. W spiekocie słońca nawet morska bryza nie przynosi orzeźwienia. Po drugiej stronie oceanu jest Ameryka – raj utracony. Od stronu lądu zbliża się postać, rzucająca długi cień. I zaczyna snuć swoją opowieść jeszcze raz. To piosenka. „Matko, matko, czy pochowałaś już wszystkie swoje dzieci?” Spektakl inspirowany tekstem Brechta powstał w oparciu o reportaże, relacje i wywiady z ocalałymi mieszkańcami Liberii.

• Teatr Układ Formalny we Wrocławiu
• Reżyseria ― Grzegorz Grecas
• Tekst ― Grzegorz Grecas, Paweł Palcat
• Występują ― Piotr Bublewicz, Przemysław Furdak, Joanna Gonschorek, Katarzyna Kłaczek, Paweł Palcat
• Scenografia ― Alex Aleksiejczuk
• Kostiumy i formy ― Kasia Bublewicz
• Muzyka ― Paweł Głosz
• Ruch sceniczny ― Madi Rostkowska
• Premiera ― 15 maja 2016