Eugenio Barba

Eugenio Barba (ur. 1936, Włochy) jest założycielem skandynawskiego laboratorium teatralnego Nordisk Teaterlaboratorium/Odin Teatret (1964), które działa do dziś w Holstebro w Danii, oraz Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA) (1979). W roku 1954 wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz. Do Polski przyjechał w 1961 jako stypendysta UNESCO, by studiować w PWST w Warszawie. W latach 1962–1964 był asystentem Jerzego Grotowskiego w Teatrze Laboratorium podczas pracy nad Akropolis według Stanisława Wyspiańskiego oraz Tragicznymi dziejami doktora Fausta według Christophera Marlowe’a. Swoje doświadczenia opisał w pierwszej książce poświęconej teatrowi Jerzego Grotowskiego, Alla ricerca del teatro perduto (W poszukiwaniu teatru zaginionego, Padwa 1965).

Eugenio Barba wyreżyserował sześćdziesiąt pięć przedstawień Odin Teatret (oraz Theatrum Mundi Ensemble), do których należą m.in.: Dom mego ojca (1972), Przyjdź! A nasz będzie dzień (1976), Popioły Brechta (1980), Ewangelia z Oxyrhynchos (1985), Talabot (1988), Kaosmos (1993), Mythos (1998), Sen Andersena (2005), Ur-Hamlet (2006), Chroniczne życie (2011). Spektakle Odin Teatret prezentowane były w Polsce: m.in. w Lublinie, Toruniu, Warszawie, Szczecinie i we Wrocławiu (na zaproszenie Ośrodka i Instytutu Grotowskiego).

Za swoją działalność artystyczną i naukową Eugenio Barba otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Århus, Ayacucho, Bolonii, Buenos Aires, Hawanie, Hongkongu i Warszawie. Jest członkiem zespołów redakcyjnych czasopism: „TDR: The Drama Review”, „The Journal of Performance Studies”, „New Theatre Quarterly”, „Performance Research” oraz „Teatro e Storia”, a także współzałożycielem i współredaktorem Icarus Publishing Enterprise. Opublikował wiele książek, z których po polsku ukazały się: Ziemia popiołu i diamentów. Moje terminowanie w Polsce oraz 26 listów Jerzego Grotowskiego do Eugenia Barby (Wrocław 2001), Teatr. Samotność, rzemiosło, bunt (Warszawa 2003), zredagowana z Nicolą Savaresem Sekretna sztuka aktora. Słownik antropologii teatru (Wrocław 2005), Canoe z papieru. Traktat o Antropologii Teatru (Wrocław 2007) oraz Spalić dom. Rodowód reżysera (Wrocław 2011).