Jan Fabre
Reżyser
fot. Stephan Vanfleteren
Jan Fabre (ur. 1958, Belgia) jest absolwentem Miejskiego Instytutu Sztuk Dekoracyjnych i Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Pod koniec lat siedemdziesiątych wywołał sensację jako młody artysta-performer – w „money performances” podpalał banknoty zebrane od widzów, a następnie rysował, wykorzystując otrzymany w ten sposób popiół. Dwa lata później w Sile teatralnego szaleństwa rzucił wyzwanie teatralnemu establishmentowi Europy.
Jest jednym z najwszechstronniejszych artystów sceny międzynarodowej. Całkowicie zrywa z konwencjami współczesnego teatru, wprowadzając pojęcie „performansu w czasie rzeczywistym”, zwanego niekiedy „żywą instalacją”. Poszukuje radykalnych rozwiązań choreograficznych, mających wskrzeszać taniec klasyczny. Słynie z tego, że poszerza horyzonty każdego gatunku sztuki, w ramach którego realizuje swoje artystyczne wizje. Dotyka tematów przemocy, pożądania, piękna i erotyki. Na początku lat osiemdziesiątych obiektem zainteresowania Fabre’a stało się ciało we wszystkich jego formach i kształtach.
Międzynarodowe uznanie przyniosły mu takie spektakle, jak: Da un’altra Faccia del Tempo, Jestem krwią, Anioł śmierci, Quando l’uomo principale è una donna, Orgia tolerancji, Preparatio Mortis oraz Prometeusz – Pejzaż II. Jest też wyjątkowym artystą sztuk wizualnych. Szeroki rozgłos zdobył dzięki pracom Zamek Tivoli, Niebo rozkoszy, Człowiek, który mierzy chmury, W poszukiwaniu utopii oraz Totem. Jego najnowsze, szeroko komentowane wystawy to m.in. Homo Faber, Hortus/Corpus, Od piwnicy do strychu – od stóp do mózgu, Błękitna godzina oraz Stygmaty. Akcje i performanse 1976–2013. Jest pierwszym żyjącym artystą, który zaprezentował swoje prace w paryskim Luwrze (L’Ange de la metamorphose). Obecnie przygotuje wystawę w Państwowym Muzeum Ermitaż w Sankt Petersburgu.
