Jadwiga Rodowicz-Czechowska

Jadwiga Rodowicz-Czechowska (ur. 1954, Polska) jest absolwentką japonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Przebywała na stypendium japońskiego Ministerstwa Edukacji, studiując na Uniwersytecie Tokijskim oraz poznając sztukę nō pod kierunkiem Kanze Tetsunojo VIII. Podróżowała po Japonii w celu badania tradycyjnych sztuk widowiskowych. Współpracowała z Teatrem Laboratorium w okresie jego prac nad kulturą czynną. W 1982 roku obroniła pracę doktorską poświęconą rzemiosłu aktorskiemu w nō na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1980–1990 pracowała w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice” jako aktorka i współorganizatorka wybranych przedsięwzięć. Pracowała jako adiunkt w Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. W latach 1994–2012 pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2008–2012 jako ambasador RP w Japonii. W Polsce ukazały się jej trzy książki: Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō (1993), Aktor doskonały (2000) oraz Boski dwumian. Przenikanie rzeczywistości w teatrze nō (2009), wydanej przez Instytut Grotowskiego, a także artykuły w „Dialogu”, „Didaskaliach”. Za granicą publikowała w „The Drama Review” oraz periodykach japońskich. Zainicjowała w Polsce i kontynuuje pracę nad teatrem nō, tłumaczyła pisma Zeamiego Motokiyo, jest autorką dwóch pierwszych w tradycji polskiego teatru sztuk w konwencji nō: Stroiciela fortepianu (premiera w Warszawie i w Tokio w 2011 roku) oraz Chinkon/Ukojenie dusz (premiera podczas Olimpiady Teatralnej). Jej debiutem reżyserskim było Umiłowanie według opowiadania Yukio Mishimy w Teatrze Pieśń Kozła w 2015 roku.