Piotr Rudzki

Piotr Rudzki jest teatrologiem, adiunktem w Zakładzie Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych Uniwersytetu Wrocławskiego, doktorem nauk humanistycznych. Od roku 2004 pracuje jako redaktor w kwartalniku „Notatnik Teatralny”. W latach 1995–2000 wykładał na Uniwersytecie Delhijskim w New Delhi, współtworzył pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego dla Hindusów Rozmówki hindi-polskie (New Delhi, 2003). Przez rok doradzał ambasadorowi Polski w Indiach Krzysztofowi Mroziewiczowi w sprawach nauki i kultury. W ramach tej współpracy zorganizowano pierwszą od lat prezentację polskiej kultury na subkontynencie „Polish Autumn India 2000”. Będąc w Indiach, przepowiadał popularność kina z Bollywood i muzyki bhangra (są świadkowie). Od roku 2006 jest kierownikiem literackim Teatru Polskiego we Wrocławiu. Jako dramaturg współpracował z Wiktorem Rubinem (Cząstki elementarne i Lalka), Janem Klatą (Titus Andronicus, Termopile polskie), Wiesławem Cichym (Stand_up Witkacy) i Barbarą Wysocką (Szapocznikow. Stan nieważkości/No gravity), natomiast jako aktor debiutował w teatrze zawodowym rolą nazwaną Głos Grotowskiego w spektaklu Cząstki elementarne. W latach 2001–2002 był najpierw członkiem, potem także rzecznikiem prasowym i wiceprzewodniczącym Komitetu Expo 2010 Wrocław.

Zainteresowania Stanisławem Ignacym Witkiewiczem i teatrem współczesnym połączył w książce Witkacy na scenach PRL-u (Wrocław 2013). Artykuły Rudzkiego ukazywały się m.in. w „Gońcu Teatralnym”, „Warsztatach Polonistycznych”, „Pracach Literackich”, „Studiach Filmoznawczych”, „Dolnym Śląsku”, „Odrze”, „Didaskaliach”, „Polityce”, „Slavic and East European Performance” (Stany Zjednoczone), „Platinum Jubilee Celebrations. University of Delhi”, „Economic & Business News from Poland” (Indie) i „The Telegraph” (Nepal).