Paternoster

Biogram

Wrocławski Teatr Współczesny

Zespół

Opis

Józio, główny bohater sztuki, „światowej sławy” artysta, wraca we śnie do rodzinnej wsi, by zadać sobie pytanie, czy istnieje jeszcze w nim więź ze światem, który go ukształtował. Józio, niczym syn marnotrawny, staje w domowych progach pokorny i pełen skruchy spogląda na ojca oczami dziecka – pragnie wielbić go i podziwiać, doświadczyć ojcowskiego autorytetu i akceptacji. Ojciec nie jest jednak skory do odegrania roli wybaczającego rodzica. Przeciwnie – jak niegdyś – odrzuca syna, naznaczając go piętnem odmienności. Także seksualnej. Józio musi więc w swoim śnie unicestwić świat, który stworzył – jego Sobowtór skazuje ojca na śmierć, a goście rozgrabiają dom. Zawieszenie „pomiędzy” światami pozostanie na zawsze znakiem jego tożsamości. Czy kulturowe dziedzictwo, wiara i miłość rodzicielska były mu w życiu podporą czy raczej obciążeniem, odrzuconym po latach balastem?

Wrocławski Teatr Współczesny
Scenariusz, scenografia, reżyseria ― Marek Fiedor
Tekst ― na podstawie Paternoster i fragmentów innych dramatów, esejów i wywiadów Helmuta Kajzara
Występują ― Anna Błaut, Krzysztof Boczkowski, Zina Kerste, Anna Kieca, Renata Kościelniak, Tomasz Orpiński, Beata Rakowska, Tadeusz Ratuszniak, Jerzy Senator, Jolanta Solarz, Krzysztof Zych
Kostiumy ― Nika Jaworowska-Duchlińska
Muzyka ― Tomasz Hynek
Światło ― Przemysław Kaczmarek
Asystentka reżysera, inspicjentka, suflerka ― Elżbieta Kozak
Premiera ― 14 czerwca 2014

Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

Trzeba oddać Markowi Fiedorowi, iż świetnie czuje teatralny czas, układa sceny rytmicznie, każda ma tempo i płynnie przechodzi w kolejną. Na dobrym poziomie występują aktorzy, z – jak zawsze – przekonującym Jerzym Senatorem w roli Józia. Daje się też zauważyć indywidualna i zespołowa praca nad słowem, intonacją, zaśpiewem, co urozmaica aurę spektaklu i dopowiada znaczenia. Ale […] czy aby ten Kajzar naprawdę interesujący dla dzisiejszej publiczności, czy się przebije, czy niegdysiejsze awangardowe śniegi nie stopniały do reszty?

Grzegorz Chojnowski | blog
Mimo wszystko Fiedor wzbudził mój podziw, bo zafascynował się twórczością człowieka zapomnianego, przez nielicznych odkrywanego na nowo. Kajzar był człowiekiem zawieszonym „między”. Taka była również jego twórczość: wolna od formy, konwencji, istniejąca gdzieś obok albo „między” tym, co już znane, zbadane. Takie myślenie o świecie ma bezpośredni związek z biografią Kajzara.

Grzegorz Ćwiertniewicz | teatrdlawas.pl