Opis
Spektakl na podstawie dramatu Maskarada Michaiła Lermontowa i spektaklu Wsiewołoda Meyerholda z 1917 roku.
Sceniczna kompozycja gromadząca doświadczenia legendarnego spektaklu Teatru Aleksandryjskiego, wyreżyserowanego przez Wsiewołoda Meyerholda w 1917 roku, to najważniejszy cel tego artystycznego przedsięwzięcia. Maskarada. Wspomnienia przyszłości, tytuł z zamierzonym błędem logicznym, określa główny temat spektaklu: połączenie przeszłości i teraźniejszości, przenikanie się obrazów wspominanych stuleci i dnia dzisiejszego. Dążenie do maksymalnej precyzji przy zachowaniu wielowymiarowości obrazów i zasad kompozycji legendarnego spektaklu pozwala widzowi odbyć podróż w przeszłość. W tym celu stworzono przestrzeń, w której unikalne kostiumy teatralnych i makiety z 1917 roku, według projektu Aleksandra Gołowina, mogły zaistnieć na nowo. Zamierzeniem autorów współczesnej wersji nie było jednak dokonanie dosłownej restauracji inscenizacji Meyerholda. Zachowali cztery z dziesięciu obrazów znajdujących się w dramacie Lermontowa i spektaklu z 1917 roku. Wybrali te sceny, których dramaturgia odnosi się do współczesności. Studium wielkiego spektaklu przeszłości w autorskim przedstawieniu Walerija Fokina łączy się z głębokim przenikaniem problematyki dnia codziennego. Maskarada. Wspomnienia przyszłości zawdzięcza Meyerholdowi formę sceniczną, kostiumy, muzykę i mise-en-scène Maskarady z 1917 roku.
Maskarada dla Teatru Aleksandryjskiego to jak Czajka Czechowa dla Teatru Artystycznego. To był ostatni spektakl Meyerholda w tym teatrze, w lutym 1917 roku, a zagrano tylko dwa przedstawienia. Potem były wznowienia, druga redakcja i trzecia już w latach 30. Ten spektakl jest ikoną Aleksandryjskiego, pokazuje różne teatralne tradycje – szkoły malarstwa, scenografii, dźwięku, muzyki. Inscenizacja oczywiście nie będzie stuprocentowym wznowieniem. Cztery sceny zrekonstruowane są na podstawie szkiców i partytur, które zachowały się w teatralnym archiwum. Ale całość jest zanurzona we współczesną formę teatralną.
Walerij Fokin | „Scena” 2016 nr 1
- Teatr Aleksandryjski
- Reżyseria ― Walerij Fokin
- Adaptacja, dramaturgia na podstawie historycznej dokumentacji ― Aleksandr Czepurow
- Teksty ― Władimir Antipow
- Występują ― Wasilisa Alieksiejewa, Siergiej Elikow, Olga Gilwanowa, Iwan Jefremow, Galina Karelina, Josif Koszelewicz, Irina Lepeszenkowa, Dmitrij Łysenkow, Nikołaj Marton, Wadim Nikitin, Petr Semak, Siergiej Sidorenko, Wiktor Szuralew, Polina Tepljakowa, Jelena Wożakina
- Maski ― Margarita Abroskina, Filipp Bajandin, Nikita Barsukow, Nikołaj Belin, Dmitrij Bielow, Aleksiej Frolow, Andriei Marusin, Andriei Matiukow, Aleksandr Mickiewicz, Oksana Obuchowicz, Siergiej Sidorenko, Olesia Sokołowa, Walerij Stiepanow, Sofia Szustrowa, Jelena Zimina
- Chór ― Gulnara Gilazowa, Maksim Jakowlew, Ilija Malafej, Władimir Malikow, Anton Moskalew, Warwara Nikitina, Olga Nikolajewa, Marianna Owczincewa, Andriej Timoszewski, Oksana Unieżska
- Pieśń liryczna w wykonaniu Julii Korpaczewej.
- Asystent reżysera, kierownik muzyczny ― Iwan Blagoder
- Współpraca artystyczna ― Gieorgij Paszyn
- Asystent reżysera ― Jelena Borunowa
- Scenografia ― Siemion Pastuch
- Muzyka ― Aleksandr Bakszi; fragmenty kompozycji Aleksandra Głazunowa pochodzące z Maskarady Meyerholda oraz Walc-Fantazja Michaiła Glinki
- Kostiumy ― Nika Wielegżaninowa
- Światło ― Damir Ismagilow
- Choreografia ― Igor Kaczajew
- Menadżerka ― Daria Żywotowa
- Premiera ― 19 września 2014
-
W spektaklu Fokina z masek „zrywa się maski” – już nie mamią i nie oszukują, nie grożą i nie emanują zepsuciem, nie tańczą, ale wciąż przytłaczają swoją niewygodną obecnością. Wielkim sukcesem Teatru Aleksandryjskiego jest połączenie nowego ze starym – gdy na scenie pod stylizowaną scenografią Siemiona Pastucha ożywają stuletnie kostiumy projektu Gołowina, wszystkie złowrogie głosy, które grzmią z góry, niejako powtarzając za Lermontowskimi maskami zapowiedź nadchodzącego nieszczęścia, są tylko kontynuacją gry.
Lilija Szytenburg | „Sankt-Pietierburgskije Wiedomosti”
-
O ile w spektaklu Meyerholda ze sceny na widownię spoglądała przeszłość, niosąca ostatnie tchnienie imperium, o tyle spektakl Fokina poświęcony jest współczesności – przestępczemu karnawałowi zła. Maskarada istnienia, jej zwodniczy charakter i dwoistość to tematy, które przenikają całą twórczość Fokina jako reżysera.
Marina Tokariewa | „Nowaja Gazieta”
-
Maskarada Teatru Aleksandryjskiego usatysfakcjonuje widza wykształconego – takiego, który daje się zaprosić do rozwiązywania teatralnych szarad, a przede wszystkim lubi posługiwać się wyobraźnią. Aby wkroczyć do świata wspomnień przyszłości i przeszłości, to właśnie wyobraźni będzie potrzeba najwięcej.
Swietłana Noworszikowa | „Izwiestija”
Informacje
Data i godzina
Miejsce
Czas trwania
120 min (z przerwą)
Język
rosyjski
Napisy
polskie i angielskie
Informacje dodatkowe
Spektakl dozwolony dla widzów od lat 16.