Monika Bułaj

Monika Bułaj (ur. 1966) jest fotoreporterką, autorką tekstów podróżniczych, dokumentalistką i członkiem TED. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, antropologię, filozofię i teologię. Mieszka we Włoszech. Bada zagadnienia z pogranicza wiary, związane z plemionami koczowniczymi oraz mieszkańcami peryferii, pustyń, granic i gett w Azji Środkowej, Afryce i Europie Wschodniej. Pracuje jako niezależny fotograf i pisze teksty dla „GEO”, „National Geographic”, „La Repubblica”, „Corriere della Sera”, „Courrier International”, „Gazety Wyborczej” i „Revue XXI”. Jest autorką książek: Libya Felix (Mondadori), Figli di Noè (Frassinelli), Rebecca e la pioggia (Frassinelli), Gerusalemme perduta (Frasinelli; wspólnie z Paolo Rumizem), Boży ludzie. Podróż po kres Europy (Wydawnictwo Bosz), a także projektu „Noor. Ukryte światło Afganistanu”. Prezentowała swoje prace na ponad sześćdziesięciu wystawach od Nowego Jorku do Petersburga. Jest laureatką wielu nagród i stypendiów w dziedzinie fotografii i literatury, m.in.: grantu Europejskiego Stowarzyszenia Kultury Żydowskiej w dziedzinie sztuk wizualnych, Specjalnej Nagrody Fotograficznej im. Bruce’a Chatwina „Occhio assoluto”, grantu „The Aftermath Project”, stypendium TED, Premio Tomizza i Narodowej Nagrody „Nonviolenza”. Jest reżyserką dokumentu Synowie Noego, nakręconego w Azerbejdżanie, oraz autorką scenariuszy do filmów dokumentalnych, m.in. Romskiego Szczura (2002) – filmu o Holocauście Romów w reżyserii Maurizia Orlandiego, zrealizowanego we współpracy z Fundacją Historii Wizualnej „Shoah”. Obecnie pracuje nad nowym projektem o nazwie „Afryki. Lustra Niewidocznego”. Praca nad nim odbywa się na Haiti, Kubie, w Brazylii, Sudanie, Sudanie Południowym, Egipcie, Etiopii, Libii, Maroku, Mali, Beninie i Burkina Faso. Wciąż zgłębia również temat monoteizmu w Izraelu, Palestynie, Iranie, Iraku, Czeczenii i Pakistanie. Jej fotografie znajdują się w Kolekcji Leica.