Elektroteatr im. Konstantina Stanisławskiego
Zespół
fot. Olympia Orlova
Elektroteatr im. Konstantina Stanisławskiego kontynuuje i rozwija tradycję jednej z najważniejszych instytucji kultury w Moskwie, powstałej sto lat temu, w 1915 roku. Wówczas to zwykły budynek mieszkalny przekształcono w pałac kinowy – elektroteatr Ars, największe i najlepiej wyposażone kino w Moskwie. Ars przetrwał dwie rewolucje 1917 roku, ale został zamknięty we wczesnych latach ZSRR. W roku 1935 Konstantin Stanisławski otworzył nieopodal Studio Operowo-Dramatyczne. W 1948 roku zmienił się status Studia, którego działalność skupiła się na dramacie. Dwa lata później studio przeniesiono z powrotem do budynku byłego kina Ars. W okresie powojennym teatr kontynuował działania zmierzające do stworzenia silnego i różnorodnego zespołu, zdolnego do interpretacji repertuaru, który w czasach ZSRR nie wpisywał się w oficjalny nurt sowieckiej ideologii.
Przemiany polityczne przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zbiegły się z długim okresem niepewności związanej z estetycznym programem teatru. Na początku 2013 roku Moskiewski Departament Kultury ogłosił konkurs na posadę dyrektora artystycznego. Zwycięzcę ogłoszono w lipcu 2013 roku. Został nim reżyser, nauczyciel i teoretyk teatru Borys Jukananow. Odrodzony Elektroteatr im. Konstantina Stanisławskiego rozpoczął swój pierwszy sezon 26 stycznia 2015 roku spektaklem Theodorosa Terzopoulosa Bachantki. W połowie lipca odbyła się premiera przedstawienia Romea Castellucciego Jak ludzie używają ludzi. Drugi sezon Elektroteatru (2015–2016) zainaugurowała premiera spektaklu Max Black, czyli 62 sposoby wsparcia głowy ręką, z muzyką i w reżyserii Heinera Goebbelsa.
