Pippo Delbono
Reżyser
fot. Tiziano Ghidorsi
Pippo Delbono (ur. 1959, Włochy) jest pisarzem, aktorem i reżyserem. Swoją edukację rozpoczynał od teatru tradycyjnego, a następnie studiował w Danii sztukę teatru orientalnego, pracując rygorystycznie nad ciałem i głosem, oraz uczestniczył w pracy Piny Bausch.
Na początku lat osiemdziesiątych założył zespół Compagnia Pippo Delbono, z którym stworzył większość swoich spektakli – od Il Tempo degli Assassini (1987) do Orchidee (2013). Spotkanie z osobami społecznie zmarginalizowanymi stało się punktem zwrotnym w jego poetyckich poszukiwaniach – dzięki niemu narodził się spektakl Barboni (1997). Przedstawienia Compagnia Pippo Delbono, m.in. La rabbia, Guerra, Esodo, Gente di plastica, Urlo, Il silenzio, Questo buio feroce, La Menzogna, Racconti di giugno prezentowane były w ponad pięćdziesięciu krajach. Henryk V – jedyny spektakl wystawiony na podstawie istniejącej sztuki – był jedyną włoską inscenizacją Szekspira, która otrzymała zaproszenie londyńskiej Royal Shakespeare Company. W 2009 roku we Wrocławiu Pippo Delbono otrzymał Europejską Nagrodę „Nowe Rzeczywistości Teatralne”.
W Teatro Sperimentale w Spoleto Delbono wystawił operę Studio per Obra Maestra (2007), w Teatrze Wielkim w Poznaniu Don Giovanniego (2014), a w Teatro San Carlo w Neapolu Rycerskość wieśniaczą (2012) i Madame Butterfly (2014).
Od wielu lat Delbono interesuje się językiem filmu. W 2003 roku nakręcił dokument Guerra, który został zaprezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji i otrzymał nagrodę im. Davida Di Donatello dla najlepszego filmu dokumentalnego. Wyreżyserował też filmy Krzyk (2006), Lęk (2009), zrealizowany w całości za pomocą telefonu komórkowego, oraz Amore Carne (2011). Jest również autorem filmu krótkometrażowego La visite. Versailles z Michaelem Lonsdalem, powstałego na zamówienie Francuskiego Ministerstwa Kultury, a także współautorem filmu krótkometrażowego Blue Sofa (2009). Jego najnowszy film, Krew, otrzymał nagrodę Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Filmowych, honorowe wyróżnienie na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Lizbonie i Grand Prix Publiczności na Festiwalu Filmowym w Zagrzebiu. W 2014 roku Festiwal Rochelle zaprezentował pełną retrospektywę jego filmów. W lipcu 2016 Delbono był gościem retrospektywy na 16. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty.
Jako aktor wystąpił w wielu filmach, m.in. w Jestem miłością Luki Guadagnino, Ja i ty Bernarda Bertolucciego, Goltzius and the Pelican Company Petera Greenawaya, Henri Yolande Moreau, Un château en Italie Valerii Bruni Tedeschi, Atlit Shirel Amitay, Pulce non c’è Giuseppe Bonito Transeurope Hotel Luigiego Cinquego, Cha Cha Cha Marca Risiego.
Jest autorem książek Barboni. Il teatro di Pippo Delbono (Ubulibri) i Mon Théâtre (Actes Sud). Napisał także sztukę Dopo la battaglia (Barbès), która otrzymała nagrodę Ubu za najlepszą sztukę (2011; spektakl z udziałem skrzypka Alexandra Bălănescu i Opery Paryskiej).
We wrześniu 2014 roku zaprezentował wystawę-performans Ma mère et les autres (Moja matka i inni) w Maison Rouge w Paryżu.
