Marie-Hélène Estienne

Marie-Hélène Estienne (ur. 1944, Francja) w 1974 roku pracowała przy doborze obsady Tymona Ateńczyka Petera Brooka, a w 1977 roku dołączyła do zespołu Międzynarodowego Ośrodka Twórczości Teatralnej (CICT), pracując przy spektaklu Ubu w Bouffes (1977). Była jego asystentką podczas prac nad Tragedią Carmen i Mahabharatą oraz współpracownikiem artystycznym przy Burzy, Peleasie – Impresje i Tragedii Hamleta (2000). Następnie opracowała dramaturgię do spektaklu Kto tam. Jest też współautorką, wraz z Brookiem, scenariusza do spektakli Mężczyzna, który i Jestem fenomenem, wystawionych w Teatrze Bouffes du Nord (1998). Ponadto dokonała francuskojęzycznych adaptacji opowiadania Cana Themby Garnitur i sztuki Sizwe Banzi nie żyje Athola Fugarda, Johna Kani i Winstona Ntshony. Opracowała sceniczną adaptację Wielkiego Inkwizytora (2003) na podstawie Braci Karamazow Dostojewskiego. Jest autorką tekstu do spektaklu Tierno Bokar (2005) i angielskiej adaptacji książki Jedenaście i dwanaście Amadou Hampaté Bâ (2009). Wraz z Peterem Brookiem wyreżyserowała Fragmenty – pięć krótkich form dramatycznych Becketta, oraz, z Peterem Brookiem i kompozytorem Franckiem Krawczykiem, stworzyła swobodną adaptację Czarodziejskiego fletu Mozarta i Schikanedera. Jest również współtwórczynią spektakli Garnitur (2012) i Dolina zadziwienia (2014).