Michał Zadara

Michał Zadara (ur. 1976, Polska) jest reżyserem i scenografem, autorem filmów niezależnych i instalacji wideo. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził za granicą. W roku 1999 ukończył z wyróżnieniem studia w Swarthmore College w Filadelfii, gdzie wraz z Emily Salzfass wystawił swoje pierwsze przedstawienie Cabaret: an Original Work Sponsored by No One. W 2005 roku został absolwentem reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Pracował m.in. w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie wystawił: From Poland with Love i Wałęsę. Historię wesołą, a ogromnie przez to smutną Pawła Demirskiego, w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, reżyserując: Księdza Marka Słowackiego, Odprawę posłów greckich Kochanowskiego, Ifigenię. Nową tragedię (według wersji Racine’a) Demirskiego i Zadary, a także w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, gdzie wystawił: Na gorąco według scenariusza Pół żartem, pół serio, Wizytę starszej pani Friedricha Dürrenmatta, Nocleg w Apeninach Fredry. Ponadto we Wrocławskim Teatrze Współczesnym wyreżyserował Kartotekę Różewicza. Współpracował z Teatrem Narodowym w Warszawie, przedstawiając Chłopców z Placu Broni według Ferenca Molnára, Aktora Norwida oraz Zbójców Schillera. Dla Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu wyreżyserował Operetkę Gombrowicza, dla Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie Oresteję Iannisa Xenakisa. W Teatrze Polskim w Bydgoszczy wystawił Wielkiego Gatsby’ego według Francisa S. Fitzgeralda, a także Szaloną lokomotywę Witkacego. Współpracował z Teatrem Nowym w Łodzi, przenosząc na scenę Hotel Savoy według Józefa Rotha, a ostatnio także z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie po raz pierwszy w historii polskiego teatru podjął się reżyserii pełnego tekstu Dziadów Mickiewicza. W Teatrze Powszechnym w Warszawie wystawił dzieła Słowackiego: Fantazego i Lillę Wenedę. Artysta współpracuje również z zagranicznymi teatrami: m.in. z Teatrem Narodowym Habima w Tel Awiwie, Schauspielhaus Wien czy Komische Oper w Berlinie. Zadara jest pomysłodawcą i współzałożycielem Centrali – teatru niemającego siedziby. W ramach tego projektu pokazuje spektakle w instytucjach, z którymi współpracuje (wystawił tam m.in. Chopina bez fortepianu, 10 politycznych piosenek czy Elementarz według Mariana Falskiego). Jest laureatem licznych nagród, przede wszystkim Paszportu „Polityki” w kategorii teatr, Nagrody im. Cypriana K. Norwida i Nagrody im. Konrada Swinarskiego.