Dziady

Biogram

Epokowe wydarzenie – sto sześćdziesiąt lat po napisaniu, po raz pierwszy w historii Dziady Mickiewicza zagrane w całości na scenie polskiego teatru. Dziady bez skrótów to spektakl zaczynający się w południe i trwający – z przerwami na obiad i kolację – aż do godzin nocnych. Premiera Dziadów w 2016 roku to zwieńczenie trzyletniego projektu artystycznego, to wielkie wyzwanie sceniczne, angażujące cały zespół i całą machinę teatru. Kilkunastogodzinny maraton teatralny wnikliwie oddaje sens słów Mickiewicza. Reżyser Michał Zadara jak nikt inny rozumie, analizuje i interpretuje polską klasykę. Czyni z Dziadów współczesny i atrakcyjny dyskurs, a oryginalność i wierność inscenizacji potwierdzają główne nagrody ministerialnego Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

Teatr Polski we Wrocławiu
Reżyseria ― Michał Zadara
Druga reżyserka ― Marta Streker
Dramaturgia ― Daniel Przastek
Występują ― Monika Bolly, Sylwia Boroń, Michał Chorosiński, Wiesław Cichy, Klaudia Cygoń, Adam Cywka, Marian Czerski, Bogusław Danielewski, Jakub Giel, Małgorzata Gorol, Anna Ilczuk, Piotr Jędrasik, Mariusz Kiljan, Andrzej Kłak, Tomasz Kocuj, Rafał Kronenberger, Daria Krzyżaniak, Igor Kujawski, Kacper Kuryś, Julia Leszkiewicz, Tomasz Lulek, Cezary Łukaszewicz, Dariusz Maj, Paweł Majchrowski, Dagmara Mrowiec-Matuszak, Michał Mrozek, Katarzyna Neugebauer-Jastrzębska, Aleksandra Ochman, Michał Opaliński, Sean Palmer, Paulina Panas, Marcin Pempuś, Edwin Petrykat, Bartosz Porczyk, Iwona Rólczyńska, Ewa Skibińska, Justyna Skoczek, Eryk Skonieczny, Michał Stawiski, Katarzyna Strączek, Adam Szczyszczaj, Mikołaj Szmeichel, Anna Tomaszewska, Martin Vischer, Janka Woźnicka, Wojciech Ziemiański, Marta Zięba
Animatorzy lalek ― Jakub Kowalczyk, Anna Makowska-Kowalczyk, Wojciech Stagenalski, Anna Zych
Scenografia ― Robert Rumas
Kostiumy ― Julia Kornacka, Arek Ślesiński
Światło i wideo ― Artur Sienicki
Muzyka ― Jacek „Budyń” Szymkiewicz, Jan Duszyński, Maja Kleszcz, Wojciech Krzak
Premiera całości tekstu ― 20 lutego 2016

Czytaj więcej

Choreografia sceny Balu w Dziadów części III ― Romana Agnel
Pianistka i korepetytorka (Dziadów część III); kierowniczka muzyczna (Dziadów części III Ustęp i Objaśnienia) ― Justyna Skoczek
Asystenci reżysera ― Nina Karniej, Maciej Rabski (Dziadów część III), Jarosław Wójtowicz (Dziadów część III), Katarzyna Dudzic-Grabińska (Dziadów części III Ustęp i Objaśnienia)
Asystent scenografa ― Jakub Strykowski (Dziadów części III Ustęp i Objaśnienia)
Asystentka choreografa ― Ewelina Adamska-Porczyk (Dziadów część III)
Projekty lalek ― Robert Rumas (części II i IV)
Wykonanie lalek ― Rafał Budnik (części II i IV)
Konsultacje z animacji lalek ― Agata Kucińska (części II i IV)
Konsultacje językowe ― Anna Szoc (Dziadów część III)
Konsultacje wokalne ― Michał Kowalik (Dziadów część III), Magdalena Śniadecka-Skrzypek (Dziadów część III)
Konsultacje z gry na flecie ― Romuald Szałek (Dziadów część III)
Koordynator projektu ― Jacek Cimicki
Inspicjent ― Ewa Wilk
Sufler ― Magdalena Kabata
Charakteryzacja ― Mateusz Stępniak, Marianna Bartnicka, Barbara Paska
Garderobiane ― Danuta Bartyna, Anna Dobosz, Lucyna Domańska, Grażyna Marcinkiewicz, Beata Mazurkiewicz, Joanna Zborowska
Montażyści ― Adam Buraczek, Wojciech Czerepak, Bogdan Dyląg, Mirosław Gołębiowski, Grzegorz Kloc, Jakub Kreczmer, Paweł Stanaszek, Grzegorz Sznajder, Łukasz Szyszka
Rekwizytor ― Marek Iwanaszko
Realizacja światła ― Dariusz Bartołd, Wojciech Bratos, Paweł Olszewski
Realizacja projekcji ― Dariusz Bartołd, Kazimierz Blacharski
Realizacja dźwięku ― Tomasz Zaborski (części I, II, III i IV oraz wiersz Upiór), Maciej Kabata (części I, II, III i IV oraz wiersz Upiór), Marcin Niebojewski (części I, II i IV oraz wiersz Upiór), Wojciech Bielach (Dziadów część III), Piotr Gmerek (Dziadów części III Ustęp i Objaśnienia)

Łącznie z przerwami wyszło ponad czternaście godzin. W świetnej kondycji wytrwali aktorzy, do końca świetną energię zachowała publiczność, nagradzając artystów długą, stojącą owacją. Wygrał Mickiewicz, którego tekst zniósł bez szwanku wszystko.

Edwin Bendyk | antymatrix.blog.polityka.pl
Michał Zadara to reżyser wyjątkowy. Świetnie się orientuje w nowinkach technicznych. Nie używa jednak Mickiewicza do wyrażenia własnych lęków czy odegrania scen z ulubionych filmów. Zadara czyta teksty ze zrozumieniem. Studiuje oryginalną interpunkcję, żeby rozpoznać intencje poety. W swej pokorze wobec klasyków przypomina Konrada Swinarskiego.

Mirosław Kocur | teatralny.pl
[…] nigdy niegrane Mickiewiczowskie objaśnienia co trudniejszych terminów udowadniają, jak wspaniałym, bogatym – językowo i treściowo – niejednorodnym i porywającym utworem jest to, co zwykle kojarzymy ze szkolną lekturą.

Aneta Kyzioł | „Polityka”
Teatr jako instytucja przyjaźnie wychylił się w stronę widowni, a widownia przyjaźnie wychyliła się w stronę teatru. […] Gdy Bartosz Porczyk gdzieś około pierwszej w nocy, podczas gigantycznego monologu Gustawa w IV części, na moment znikł za domkiem księdza i wyłonił się z pojemnikiem soku w dłoni, a potem z przepraszającym uśmiechem łyknął i kontynuował monolog, widownia odetchnęła z ulgą. Uda się, uda, aktorowi tylko na chwilę zaschło w gardle, opowie o swojej miłości do końca…

Joanna Targoń | „Didaskalia”